Mufti ‘Abd al-Wajid al-Qadiri, de Indiase geleerde die gevaardigd was in het meesterschap van de islamitische wetgeving en vooral ten dienste stond voor het westerse volk en zijn geleerden in Nederland en zijn omringde landen.

Het was tijdens zijn studententijd dat het esthetische onderscheidingsvermogen in het schrijven van vonnissen [fatawa] groeide en tevens de reden dat hij tijdens zijn verblijf in Benares tientallen vonnissen schreef. Echter, de plechtigheid gebeurde rond 1376/1957 toen hij officiële erkenning ontving aan de gezegende voeten van Sayyiduna Mufti al-Azam al-Hind en Mufassir al-Azam al-Hind –Allah sanctifieer hun arcanum—. Het agnomen op zijn oorspronkelijke naam [Mufti] werd voorbereid in 1376/1957 in de Dar al-Ifta te Bareilly, waarin Sayyidi Mufti al-Azam al-Hind –Allah sanctifieer zijne arcanum— aandachtig naar zijn toespeling keek. Toen manifesteerde Sayyidi Murshidi [spirituele leermeester] Mufassir al-Azam al-Hind –Allah sanctifieer zijne arcanum— zijn vriendelijkheid tegenover hem en benadrukte om regelmatig in de gezegende verschijning van Mufti al-Azam al-Hind te zitten, zodat hij het vakmanschap van vonnissen schrijven en andere geschriften leert en daarbij de verbeterpunten gebruikte om zijn eigen geschriften te perfectioneren. Daarbij zat hij voortdurend elf maanden in de gezegende verschijning van Mufti al-Azam al-Hind, lerend het vakmanschap van een jurist te overmeesteren en daarbij verbeteringen ontving in zijn onderzoek en geschriften, en tevens geëpureerd in de regen van de compassie en genegenheid van Mufti al-Azam al-Hind –Allah sanctifieer zijne arcanum—.

In datzelfde jaar was er een ordeverstoring tussen groepen in Bareilly waardoor het moeilijk werd voor anderen om het huis uit te gaan, en het was moeilijk om dingen als eten en drinken te krijgen. Mufti al-Azam al-Hind was regelmatig bezig met het gebed in het Ridiwiaanse convent [Khanqa/Zawiyyah Ridawiyyah]. Hij ging vaak persoonlijk Mufti al-Azam al-Hind bezoeken en bracht een ontbijt mee en zou gezegend zijn om Mufti al-Azam al-Hind daarmee te voeden, terwijl hij moedig genoeg was om standvastig les te geven ondanks de rellen. Zelfs tijdens de rellen [duur was bijna een week], zouden slechts drie personen [Mufti al-Azam al-Hind, Sajid Miyan en Mufti ‘Abd al-Wajid al-Qadri] het volhouden om de vijf verplichte gebeden te bidden in Masjid al-Rida. Op dat moment had hij enorm veel kansen gekregen om te benutten van Mufti al-Azam al-Hind.

Sinds de komst van de moslimgemeenschap in 1975 te Nederland was de Maslak van Alahazrat niet geheel bekend onder de mensen. Toen Mawlana Rihan Rida Khan in 1980 naar Amerika vloog moest hij een tussenstop maken in Amsterdam. Hij zocht een verblijfplaats in Amsterdam en vond een discipel van Mufti al-Azam al-Hind bovenaan de vastgelegde lijst van discipelen die het Nederlandse vasteland bewoond waar hij een paar dagen kon verblijven. Hajji Imran noemde dat hij via brief contact opnam met het huisgezin van Hajji Izaak. Zij bespraken met Mawlana Rihan Rida Khan de nood van een sterke geleerde in Nederland en zodoende kwam de inleidende verbindingen met Mufti ‘Abd al-Wajid al-Qadiri tot stand.

Aan het begin van 1985, Mawlana Rihan Rida Khan behield Mufti ‘Abd al-Wajid al-Qadiri in de Dar al-Ifta van Jami’a Ridawiyyah Manzar al-Islam in Bareilly functionerend als een jurist [Mufti] van januari ’85 tot oktober. Voor de behoeftevoorziening van sterke geleerden in Nederland en Hong Kong nam Mawlana Rihan Rida Khan de verantwoordelijkheid om dawah te geven in Amerika en Europa en vroeg Mufti ‘Abd al-Wajid al-Qadri om naar Nederland te gaan. Dus in oktober ’85 ging hij naar Nederland en gaf dawah en onderwees de essentiële islamitische leer en fungeerde als een imam en een jurist [Mufti].

Hajji Muhammad Ali vertelde dat voor hij Mufti ‘Abd al-Wajid al-Qadri kende, had hij als kleine jongen Mawlana Rihan Rida Khan ontmoet en verbleef hij bij zijn ouders thuis. Zijn overlijden was een gemis voor de familie. Toen Mufti ‘Abd al-Wajid al-Qadri naar Nederland kwam en de moskee binnen trad schrok Muhammad Ali als kleine jongen omdat hij Mawlana Rihan Rida Khan zag. Het bleek dat het Mufti ‘Abd al-Wajid al-Qadiri was, waarvan zijn gezicht leek op die van Mawlana Rihan Rida Khan.

Hij kwam meer dan 30 jaar in Nederland en produceerde duizenden vonnissen en geschriften die sommigen van hen zijn samengebracht in het boek Fatawa Europe. Middels een consensus onder de geleerden is hij benoemd tot de Groot Mufti van Europa [Mufti al-Azam Europe].

Zijn status in Nederland is zo ver gegroeid dat de geleerden van Nederland en omringde landen bij hem kwamen voor raad. Mufti Zahid Hussain van Engeland heeft gezegd dat Mufti ‘Abd al-Wajid al-Qadri een berg aan kennis bevat. Hij voegde toe: “Voordat ik mijn eigen vonnis tentoonstel laat ik het eerst goedkeuren door Mufti ‘Abd al-Wajid al-Qadri.” Het is veilig en deugdzaam om te zeggen dat Mufti ‘Abd al-Wajid al-Qadiri met zijn voortdurende komst in Nederland de Maslak van Alahazrat heeft verspreid en in toom heeft gehouden onder deze moslimgemeenschap waarvan hun voorouders uit de Indisch subcontinent kwamen. Hij was de pilaar waar mensen hem raadpleegden bij twijfels omtrent zaken in religie. Daarnaast was hij zo openlijk dat mensen met privékwesties naar hem toe kwamen. Door dat velen verschillende mensen met hun problemen naar hem toe kwamen gaf hij hen verschillende soorten geneesmiddelen van raad tot aan bepaalde smeekbedes. Ondanks de stroom aan persoonlijke kwesties die hem bereikte raakte het hem persoonlijk in zijn hart en maakte het hem verdrietig om de verhalen van de mensen te horen wat ze allemaal meemaken.

Buiten het feit dat zijn vader een Hafiz al-Quran was kwam Mufti ‘Abd al-Wajid al-Qadri niet uit een traditioneel scholastiek gezin, hij was wel een harde werker en vond kennis over de islam heel belangrijk. Vooral zijn kennis over de levenswijze van de Awliya Allah [Intieme vrienden van Allah] was enorm rijk. Zijn bijzonderheid lag ook in het feit dat hij deze verhalen enorm goed kon verbinden met de mensen. Zijn gebruik van woorden waren zo overweldigend en bijzonder dat zelf mensen die de Urdu-taal niet bemachtigen, geraakt werden door zijn spraak. In Nederland gaf hij eerste keer een lezing van de slag van Karbala voor een paar dagen. Het is door ingewijden meerdere keren genoemd dat de mensen spiritueel vervoerd werden en begonnen te tranen over de verhalen die werd genoemd door de welbespraakte tong van Mufti ´Abd al-Wajid al-Qadiri. Het is ook genoemd dat zijn preken zo spiritueel overweldigend waren dat mensen in India tijdens zijn preek zelfs doodvielen. Een keer tijdens zijn preek sprong iemand zo hoog dat wanneer hij terug op de grond viel hij overleed.

Verder was Mufti ‘Abd al-Wajid al-Qadiri een onafhankelijke persoon. Hij probeerde zoveel mogelijk dingen zelf te doen waar hij toe in staat was. Het is genoemd door Hajji Muhammad Ali dat Mufti ‘Abd al-Wajid al-Qadri voor ongeveer een maand of meer bij zijn familie verbleef in Nederland. Zijn verblijf bij de familie was zo onopvallend dat de familie niet eens merkte dat hij bij hen woonde. Daarbij deed hij de meeste dingen zelf in het huis en maakte zijn eetbehoeftes niet bekend aan de familie. Wanneer hij vroeg opstond dan bereidde hij zijn eigen ontbijt en hij hield ervan om gebakken ei te maken.

Hij gebruikte zijn rijke kennis in verschillende islamitische wetenschappen niet als zelffelicitatie, behalve wanneer hij zelf benut heeft van grote geleerden en gnostieken. Eén van de dingen die hij ooit heeft meegemaakt was toentertijd hij een student was trok hij op, zoals hiervoor genoemd is, met Mufassir al-Azam al-Hind –Allah sanctifieer zijne arcanum—. Hij ging met hem naar het mausoleum van Shah Wali Allah Muhaddith al-Dehlwi. Hij vertelde dat zijn spirituele meester zijn vinger doopte in het graf van Muhaddith al-Dehlwi en daarbij de esoterische kennis van Hadith overgeleverd kreeg.

Het was de droom van Mufti ‘Abd al-Wajid al-Qadiri om de spirituele kant van de islam op te gaan. Toen hij een keer droomde zag hij Alahazrat met aan de ene kant de gnostiek en aan de andere kant pen en papier. Alahazrat vertelde hem dat hij niet gemaakt is voor de gnostiek en wees hem de pen en papier aan om te gaan studeren. Hierdoor is hij een grote faqih [jurist] geworden onder de hoede van de familie van Alahazrat.

Het is genoemd dat een zuster last had van een Jinn. De zuster heeft allerlei methodes begaan om van het probleem af te komen. Niemand kon haar helpen, behalve wanneer Mufti ‘Abd al-Wajid al-Qadiri haar hielp en haar bevrijdde van de Jinn.

Daarnaast had hij verschillende dromen gehad waar hij de Profeet –Allah schenke hem zegen en vrede— heeft mogen waarnemen en tevens de vier Khulafa al-Rashidin.

Hoewel hij een grote jurist was had hij een enorme spirituele kant die hij heel weinig liet zien onder de mensen. Door zijn bescheidenheid weten veel mensen niet af van zijn spirituele vervoering. Het is genoemd dat iemand tegen hem zei dat hij nooit naar Nederland had moeten komen. Mufti ‘Abd al-Wajid al-Qadiri begon toen te tranen. De reden hiervoor is dat Mufti ‘Abd al-Wajid al-Qadiri zijn leven voor de moslimgemeenschap heeft opgegeven terwijl hij een veel groter spiritueler rang kon verkrijgen met de kennis die hij had –moge Allah hem rijkelijk belonen—.

Naast zijn rechtsgeleerdheid was hij ook een persoonlijke poëet. Zijn liefde voor de Profeet –Allah schenke hem zegen en vrede— en de intieme vrienden van Allah uitte hij in zijn poëterij. Klik hier voor zijn dichtwerk.

Indien mensen vragen wat zijn genadegave [karamat] was, laat hen weten dat zijn gebed zijn grootste genadegave was. Hij was meer dan 80 jaar oud en kon nog steeds staand bidden en prosterneren.

Mufti ‘Abd al-Wajid al-Qadiri zijn leerwijze is bijzonder omdat hij de mensen niet indoctrineert, maar de mensen inspireert. Hij leerde met compassie. Was barmhartig in het aanwijzen van andermans fouten. Zijn raad was rustgevend voor anderen. Zijn preken waren overweldigend en zijn standvastigheid was een voorbeeld.

Zijn liefde voor de familie van Alahazrat was enorm. Hij was gezegend om de vijf generaties van de familie van Alahazrat te kunnen zien. Toen het overlijdensbericht van Taj al-Shariah –Allah sanctifieer zijne arcanum— hem bereikte brak hij in tranen uit. Met pijn in onze harten was hij kort daarna zelf overleden op 26 juli 2018/12 Dhu al-Qida in Amsterdam, Nederland. Hij overleed in zijn huis en lag op zijn zij op de bank met zijn gezicht richtend op zijn handpalmen die bij elkaar waren in een vorm van een smeekgebed [dua]. Door Allah’s genade is Mufti ‘Abd al-Wajid al-Qadiri papierwerk omtrent de uitvaart vervoering naar India binnen een dag geregeld in tegenstelling tot de vooringenomenheid dat het één week zou duren volgens de Indiase ambassade. Hij is begraven in India in Darbangha. Zijn nalatenschap [wasiyyah] aan de moslimgemeenschap zou zijn: “blijf op het rechte pad.”

Klik hier om een aantal van zijn vonnissen te lezen die in het Nederlands zijn vertaald.