Antwoord: Een duidelijk antwoord op deze vraag is te vinden in al-Fatawa al-Ridawiyyah. Raadpleeg het voor gedetailleerde bewijzen. Een kort antwoord is dat op alle drie de manieren de islamitische leermeesters hebben geschreven in hun werken. Welke handeling ook wordt ondernomen, er is geen verantwoording over, opdat het vasten op alle drie manieren gegrond zal zijn. Alhoewel, indien de moslim door middel van deze vrijwillige deugd haar zegeningen volgens de Soennah zou willen bereiken, dan zal na de iftar onmiddellijk de iftar-smeking moeten worden gereciteerd, omdat de hele smeekbede zijn bewoordingen pas geëist wordt na de iftar. En in de grondbeginselen van de islamitische wet is dat de betekenis van de gemanifesteerde woorden niet op niets wordt afgewogen. Deze smeekbede geeft de bewoording in de verleden tijd aan, bijvoorbeeld; صُمْتُ  [Ik heb gevast], آمَنْتُ [Ik heb geloofd], تَوَكَّلْتُ  [Ik heb vertrouwd], أَفْطَرْتُ [Ik heb mijn vasten gebroken].

 

Als deze smeking vóór de iftar wordt gereciteerd, dan is het in tegenspraak met zijn voorval, want men heeft niet eens het vasten verbroken en toch wordt er “Ik heb mijn vasten gebroken” gereciteerd in de gemoedstoestand van het vasten. Een ander reden is dat deze smeekbede is overgeleverd in de profetische tradities:

 

 

In elke plaats is het eerst haar voorwaarde en dan de beloning [die wordt gegeven], en de beloning krijgt geen voorrang boven de voorwaarde. Zo wordt het klaarblijkelijk dat de iftar voor gaat en daarna de smeekbede. En daarvoor behoort alle lof aan Allah! En Allah weet het beter.