Opmerking: als het mogelijk is om naast dit antwoord op de vraag een samengevat en nuttig essay te schrijven met de titel ‘Sodomie en Islam’, zodat het kan worden vertaald en gepubliceerd in de lokale of andere Europese talen. [adressant: Mawlana ‘Abd al-Ghaffar Nurani]

 

 

Antwoord: De in de vraag genoemde persoon is niet op de hoogte van de religieuze bevelen, behalve dat zijn extreme sluwheid duidelijk zichtbaar is. Ondanks zijn eigen sluwe trucs, zijn de islamitische verzen [omtrent het onderwerp] onomstotelijk de waarheid. Al zijn bewoordingen zijn zo duidelijk gemanifesteerd dat hij [in werkelijkheid] een sympathisant en een verzoener is van die sodomitische groep, of een lid van hen is, misschien zelfs een zachte plek in zijn hart heeft voor hen. En binnen die aanhangers van sodomie, willen ze de [bestaande] Islamitische decretiewetgeving derogeren—en bij Allah is toevlucht gezocht! Aldus zijn bewilliging op het verbod op sodomie is tevens de reden waarom het vonnis van een normoverschrijdend geloofsafvallige [Kufr] niet op hem van toepassing zou zijn. Aldaar volgens [de beroemde profetische traditie] “Je zult bij degenen zijn van wie je houdt” [Bukhari: 3688], is het de taak van hem om schuldbekentenis af te leggen van zijn ongenoegen tegen die sodomietengroep, zoals hoe hij zijn lezing hield ter ondersteuning van hen. En ook sinds hij zijn lezing door de pers verkondigde, moet de brief van schuldbekentenis op dezelfde manier worden verkondigd.

 

Die religieuze uitspraken zijn door de bewijzen van de islamitische plichtenleer versierd en logisch gemaakt, en niet met een plotselinge macht door islamitische geleerden en niet-geleerden. Vooral die geoorloofde en ongeoorloofde uitspraken wiens religieuze sancties onbetwistbaar zijn, wat betekent dat ze bewezen zijn door definitieve en gemanifesteerde bewijzen [nass qatii]. Het betwijfelen ervan is een teken van zwakheid en een afwezigheid van wellust in het geloof [Iman].

 

De genoemde kwestie, waarvan de ontoelaatbaarheid onbetwistbaar gemanifesteerd en definitief is, kan geen enkele moslim een schram van twijfel hebben over de ontoelaatbaarheid ervan. Bezwaar maken is in tegenstrijd met alle verzen, de overvloed aan authentieke ahadiths en de wetsgeleerden onder de metgezellen en wetsgeleerden na hen, en het standpunt van de Ummah. De Nobele Koran beschouwt sodomie als onfatsoenlijk, voedend voor het zelf [ego] en dierengedrag [al-Araf 7:80-81]. En de Boodschapper van Allah—Allah schenke hem zegen en vrede! heeft de sodomieten voortdurend vervloekt. Sayyiduna Abu Bakr al-Siddiq en Mawla Ali en de grootste metgezellen—Allah hebbe welgevallen aan hen! beschouwde de uitvoerder van deze slechte daad, zowel het subject als het object, om beiden in het brandende vuur te worden verbrand. En voor de imams van de islam, beschouwden ze het vonnis van steniging. De wezenlijkheid van beide vonnissen is in principe gelijkvormig, en dat is dat het bestaan ​​van deze vervloekte mensen dient te worden weggezuiverd van de schone aarde van Allah.

 

Om die reden is het de moslims verplicht, op welke manier dan ook, om die sodomieten niet te steunen. Noch oogluikend kennen aan hun afschuwelijke en misvormde handelingen. Integendeel, als gevolg hiervan is het om de peuter, puber en de jongeren van je eigen gemeenschap te vermanen. Zodat ze weg blijven van die ongunstige sodomieten en zodat ze zichzelf beschermen tegen de toorn en vloek van Allah—Verheven is Hij! en Zijn Boodschapper—Allah schenke hem zegen en vrede! En Allah weet het beter, en moge vrede en zegeningen rusten op Zijn Boodschapper en zijn nageslacht en zijn metgezellen.