Vraag: O mijn wedeledelgestrenge, moge jouw gezondheid zich uitbreiden! Na mijn dienstbaarheid te hebben geëerbiedigd bij het smeken in je pure hof dat de volgende kwestie snel aan deze slaaf wordt geschonken. Zijn de zoetigheden aangeraakt door de handen van een christen de moeite waard om te gebruiken? Zayd is bijvoorbeeld een christen en Bakr is een moslim. Zayd kocht zoetigheden uit de winkel en voordat hij het aan Bakr gaf, onthield hij zich ervan te eten. Kan Bakr er iets van gebruiken of niet? Bakr, de moslim, geeft catechu van zijn eigen boom aan Zayd, en wanneer er behoefte aan is, wast Bakr de catechu in zijn eigen water en hij gebruikt alleen zijn eigen water om de betelblad te wassen. Aan de andere kant onthoudt Zayd ervan dat hij Bakr zal vragen om gebruik te maken van zijn water wanneer dat nodig is. Is het toegestaan ​​dat Bakr in zo’n staat gebruik maakt van de betelblad van Zayd?

Antwoord: In de religie van de christenen, afgezien van het menstruatiebloed, in het kort alcohol, urine, ontlasting, heeft geen enkele basis van onzuiverheid. Zij vinden het ironisch als iemand zich eraan onthoudt. En ze zullen denken dat het tegen hun gevormde cultuur is. Derhalve is hun schijnbare staat alleen vervuild met onreinheid.

Imam Ibn al-Haj al-Makki verklaart in al-Madkhal [5/154]: het is de plicht van de autonome dat hij afziet van de winkels van de mensen van het Boek waarin zij zich bezighouden (zoals de verkoop van medicinale dranken, of zoetige dranken van jujube en violet enzovoort). Omdat de christenen denken dat hun urine rein is, en afgezien van het menstruatiebloed houden ze niet vast aan het onreine. Daarom is de ontvangen consumpties van de christenen hoogstwaarschijnlijk onrein.

De weerlegging van de christenen is vastgelegd in de 17e kwestie. De moslims beschouwen urine, ontlasting en bloed als onrein, de rationaliteit beschouwt het ook als onrein. En de christenen doen zichzelf teniet hiermee, dus dan is het gebruik van iets minuscuuls wettelijk absoluut afkeurenswaardig [Makruh]. Evenzo om de bladeren te wassen, zelfs als het alleen door een moslim werd gedaan. Net zoals ik dit in mijn werk heb uitgebreid الاحلي من السكر لطلبة سكرروسر. Afgezien hiervan is er nog iets nauwgezets waardoor de afkeer ervan ernstiger wordt. In de islamitische wet waarin het verplicht is om zich te onthouden van zonden, is het ook noodzakelijk om zich te onthouden waar laster plaatsvind. En zonder wettige reden is het ontoelaatbaar om de deuren van smaad op jezelf te openen. En voor een moslim om verstrikt te raken in roddel en kwade gedachten is een oorzaak voor ontoelaatbare daden, en jezelf in rampen te plaatsen is verboden. Er zijn veel bewijzen van ahadiths en verklaringen van islamitische geleerden. Ik heb hier in mijn boek al-Hizr en andere werken ook iets over gezegd. Een van de Sahih Hadith is als volgt: “Geef blijde tijdingen, wees niet hatelijk.”[note]Sahih al-Bukhari: 69[/note] “Onthoud je van dat waarvoor je een excuus moet vinden.”[note]Ithaf al-Sadah al-Mutaqin bi Sharh al-Ihya al-Ulum al-Din 160/8[/note] “Wat jouw oor niet graag hoort, onthoud je daarvan.” [note]Musnad Ahmad b. Hanbal 86/4[/note] “Wie gelooft in Allah en de laatste dag zal zich niet op plaatsen van laster bevinden.”[note]Majmu’a al-Zawaid 95/8[/note] Hierna werden meerdere demonstraties gegeven. Dus om je eigen catechu geven, het wassen van de bladeren met je eigen water, het zijn allemaal dingen waarvan je je moet onthouden. Maar afgezien van de bladeren die in handen van de christen zijn, welk voordeel is er dat een moslim haat, lasterlijk, berucht, verstrikt in roddels raakt. Evenzo, als zijn zoetigheden een open deur van ondeugd is, moet dit ook wettig noodzakelijk zijn om zich te onthouden van het gebruik ervan. En Allah weet het beter.