Halal & Haram
Nabootsen van andermans voortbrengsel en het doorverkopen
Vraag: Wat is het oordeel van de voortreffelijke leermeesters [Ullama] en wetsgeleerden [Mufti’s] over het volgende: heeft een persoon op zijn eigen bezit het recht van een eiser of niet? Bijvoorbeeld, een persoon die iets koopt en de nabootsing ervan voorbereidt als een middel om er baat van te trekken. Heeft de persoon in het licht van de Islamitische wet de autonomie om er baat bij te hebben of niet?
Antwoord: Voorwaar, iedereen heeft de absolute jurisdictie over zijn eigen bezit en iedereen heeft het recht om te utiliseren van zijn rijkdom of bezittingen. Hoewel, men moet anderen niet schaden toebrengen, omdat in de Islamitische wet met betrekking tot ongemak, leed, ellende of het brengen van anderen schade en overlast beide veroordeeld zijn, want het is genoemd: “Er mag geen schadelijke of wederrechtelijke schade zijn” [Sunan Ibn Majah 2340 – لاَ ضَرَرَ وَلاَ ضِرَارَ ] Iets kopen van iemand om het vervolgens te imiteren en vervolgens op de markt door te verkopen, of het nu voor zijn zaak is of schade toebrengt aan de oprichter of verkoper of enig ander aspect dat heeft plaatsgevonden, is helemaal niet toegestaan in de Islam. Door bijvoorbeeld een vliegtuig- of treinkaartje te kopen en het na te bootsen door een computer [of een andere vorm] en er vervolgens gebruik van te maken, wordt in de Islamitische wetgeving als onaanvaardbaar beschouwd omdat het schade toebrengt aan het oorspronkelijke bedrijf, oprichter of verkoper en dit wordt ook beschouwd als misleiding van het publiek.
Evenzo is het onwettig om tweedehands dingen te kopen en na te bootsen door er financieel van te benutten, omdat het de oorspronkelijke leverancier of fabriek beschadigt.
Tegenwoordig worden regionale valuta’s, paspoorten of waardevolle overheidsdocumenten gedrukt en nagebootst door dieven met de mentaliteit om te profiteren van zijn omgeving, maar de realiteit is dat degene geen enkel voordeel heeft. Het is eerder de overheid en het publiek misleiden en het veroorzaakt schade en het behoort volkomen tot dwaasheid, bedrog en het brengt een ongunstig einde. En Allah is de Alwetende.
ENGLISH
What is the verdict the scholars of Islam [Ullama] and authoritative enactment scholars [Mufti’s] about the following: does a person on his own property have the right of a claimant? For example, a person who buys something and prepares the imitation of it as a means to benefit from it. Does the person, in the light of Islamic law, have the autonomy to benefit from it or not?
Verily, everyone has the absolute jurisdiction of his own property and everyone has the right to profit from his wealth or possessions. Although, one should not harm others, because in Islamic law with regard to inconvenience, suffering, misery or bringing others damage and nuisance is both condemned, for it is called: “There should be neither harming nor reciprocating harm” [Sunan Ibn Majah 2340 – لاَ ضَرَرَ وَلاَ ضِرَارَ]. To buy something from someone and subsequently imitate it and then resell it on the market, whether it is for its business or cause harm to the founder or seller or any other aspect that has taken place, is not permitted in Islam at all. For example, by buying an airplane or train ticket and mimicking it by a computer [or any other form] and then taking advantage of it, it is considered inadmissible in Islamic law because it causes damage to the original company, founder or salesman. and this is also considered to mislead the public.
Likewise, buying used things [second-hand] and imitating them by taking advantage of them financially is unlawful because it damages the original supplier or factory.
Nowadays, regional currencies, passports or valuable government documents are printed and imitated by thieves with the mentality to take advantage of his environment, but the reality is that he has no advantage whatsoever. It is rather the government and the public to mislead and it causes damage and it is completely foolishness, deceit and it brings an unfavourable end. And Allah is the All-Knowing.
Mufti ‘Abd al-Wajid al-Qadri
al-Fatawa Europe p. 444